متن كامل نامه سرگشاده محمدهادی محمدی به رئيس جمهور
جناب آقای رئيس جمهور
با احترام، همان طور كه در جريان هستيد، در پی دستور شما مبنی بر برگزاری «جشن زندگی» به عنوان جايگزينی برای جشن خرمای سالانه در شهر بم مقرر شد كه وزير ارشاد ستادی را تشكيل دهند و از تاريخ ٩ تا ٢٠ شهريور ماه مجموعه‌ای از فعاليت‌های گوناگون فرهنگی و هنری برای مردم بم و به ويژه قشر جوان و نوجوان و كودكان در جشنواره‌ای به نام «جشن زندگی» در شهر بم برگزار شود. در پی اين تصميم ستاد جشن زندگی در يك فراخوان همگانی از همه گروه‌های گوناگون ورزشی، فرهنگی و هنری دعوت كرد تا با حضور خود اين جشن را برای مردم بم هر چه باشكوه‌تر برگزار كنند.
مؤسسه پژوهشی تاريخ ادبيات كودكان نيز كه گنجينه‌ای از اسناد و آثار تاريخی ويژه كودكان و نوجوانان را در اختيار دارد، به اين فراخوان پاسخ مثبت داد و برای ساماندهی روحی و روانی كودكان آسيب‌ديده طرح گسترده‌ای برای آنان فراهم كرد. مؤسسه بر آن شد كه تماشاگه‌ای از افسانه‌ی «درخت خرما و بزی» فراهم كند. اين افسانه كه درخت آسوريگ نيز نام دارد، افسانه‌ای كهن است كه پيشينه آن به ٢٥٠٠ سال پيش باز می‌گردد. مؤسسه از اين جهت كه اين افسانه به سودمندی‌های درخت خرما به عنوان نماد كشاورزی و بز به عنوان نماد دامداری در ايران باستان اشاره می‌كند، آن را برگزيد. اين افسانه برگ زرينی از ميراث تاريخی ايران را به نمايش می‌گذارد. مؤسسه برای آماده‌سازی و مشاركت در اين طرح صدها ساعت برنامه‌ريزی كرد، كارهای گرافيكي، طراحی و تصويرسازی انجام داد تا حاصل كار، شايسته اين مردم بافرهنگ و داغديده كه می‌خواهند در كنار ارگ بم ويران شده، زندگی را دوباره از سر گيرند، باشد.
ما می‌خواستيم اين مردم دوباره به سبزی درخت خرما و ريشه تاريخی آن بينديشند و بدانند كه زندگی جريان دارد و بايد دوباره زيست و با شادی و شكوه زيست. طرح ما شامل تماشاگه، نمايش و قصه‌گويی، بازی‌های روان درمانی كودكان و همچنين ساخت كاردستی بر مبنای افسانه‌ی «درخت خرما و بزی» بود.
برای هر كدام از اين بخش‌ها ياری ديگران را طلب كرديم. بسياری بودند كه هديه‌هایی همچون كتاب و نوشت‌افزار در اختيار ما قرار دادند تا در هنگام اين جشنواره در اختيار كودكان قرار دهيم.
«گروه دستان كوچك» نوجوانان و جوانان طرفدار محيط زيست نيز كه شيفته كار با كودكان بم بودند، به ما پيوستند و همه ما با دلی پر از اميد شبانه‌روز كار كرديم و خواب و آسودن را بر خود حرام دانستيم تا در زمان وعده داده شده در بم باشيم. در كنار ما عزيزانی كه در ستاد اجرایی «جشن زندگی» بودند از هيچ‌گونه همكاری دريغ نكردند و همه نوع امكانات، به ويژه امكان سفر هوايی به بم و اقامت در آنجا را در اختيار ما گذاشتند تا گروه بيست نفره مؤسسه به همراه صدها كيلو بار كار خود را آغاز كنند. گروه سرانجام شب ۷ شهريور تهران را به مقصد بم ترك كرد. اما هنگامی كه قرار بود كار آغاز شود، زمزمه مخالفت فرماندار با برگزاری جشن زندگی شنيده شد. ايشان برای برگزار نشدن اين جشن مردم بافرهنگ اين خطه را بهانه قرار دادند و استدلال كردند كه مردم داغدارند و به جشن و شادمانی نياز ندارند. ايشان با اجرای همه برنامه‌ها از جمله برنامه تماشاگه افسانه‌ی «درخت خرما و بزی» مخالفت كردند. باور اين موضوع برای همه آن‌هايی كه اين رنج چندهفته‌ای را به خود هموار كرده بودند، سخت و گران بود.
جناب آقای رئيس جمهور شما اين ناكامی را چگونه ارزيابی می‌كنيد؟ برای افراد و مؤسسه‌هايی كه به فراخوان شما پاسخ مثبت دادند، چه توضيحی داريد؟ همه سازمان‌ها و مؤسسه‌هايی كه قدم در اين راه گذاشتند انتظار دارند كه شما اين فاجعه اجتماعی را بررسی كنيد و نتيجه را به آن‌ها اعلام داريد. ما تنها می‌توانيم به فرماندار محترم بم بگوييم كه جشن را با شادخواری اشتباه نگيرند. چرا كه ريشه واژگانی جشن، يشن و يشت است و اين واژه در نهايت به معنای نيايش است. ما به بم آمده بوديم كه ضمن طلب آمرزش برای درگذشتگان به ويژه كودكان و نوجوانان ناكام، زندگی را نيايش كنيم، سبزی درختان خرما را نيايش كنيم و به كودكان بگوييم، می‌توان در هنگامه سخت‌ترين فاجعه‌ها نيز سوی ديگر زندگی را كه سبزی است نيز ديد. ما اكنون از شما می‌پرسيم چه كسی مسئول از بين رفتن اين همه نيرو و هزينه برای برگزاری اين جشن بود. آيا كسی به كودكان و نوجوانان بم پاسخگو است؟
رونوشت برای وزير محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی
استاندار محترم كرمان
ستاد اجرايی جشن زندگی
با سپاس
محمدهادی محمدی
مؤسسه پژوهشی تاريخ ادبيات كودكان
